Wat een dagje!

O Four fifteen, very loud clock alarm noise, opstaan voor het lastigste stuk van de reis, Seneffe naar Namen via Charleroi 12 uur varen en 10 sluizen. De prachtige ochtendstond neemt vlug de ontgoocheling van het vroege opstaan weg. Dit stuk kanaal Brussel–Charleroi is een al industrie met al ongemakken die zo'n zware metaal industrie meebrengt. De vaart zit er goed in en tot 13u staan de sluizen steeds op tijd open zodat we niet moeten wachten. In een van de sluizen voegt er zich een vrachtschip bij zodat we de reis samen  verder moeten maken plus dat in de laatste drie sluizen nog drie andere pleziervaarders ook aansluiten. Moet toch weer niet lukken dat er twee Hollanders meevaren en dat ik door een misverstand weer eens boel heb met zo een keesbolleke. Is niet erg wie laatst lacht het best lacht. Hihihihi. Om klokslag 17u waren we in Namur waar we een van de laatste plaatsjes konden bemachtigen in de haven. 20u visjes in eigen nat eten met tomaat en sla en een boterhammetje, ga hier nog een konijn worden misschien vegetariër (Viki).